Theatrale tweeluik: diep en confronterend
De premiere van de tweeluik: 'Geen liefde zonder vrijheid' en 'Uw Koninkrijk kwame'
De locatie is de talk of the talk: het Jacana Nature Resort.
De setting is zeer eenvoudig: podium met een groot scherm waarop er foto's worden geprojecteerd.
De muziek is apart: strijkers, gitaar en percussie.
De artiesten zijn divers: Jorgen Raymann (Suriname), Izaline Callister (Curacao) en Kees Scholten (Nederland)
De boodschap: die is diep en confronterend!
In 'Geen liefde zonder vrijheid' komt het verhaal voorbij dat een beeld geeft over de plantages op Curacao. De verhalen kennen wij allemaal, maar zoals het dit keer wordt neergezet, houdt je aandacht stevig vast. Zodanig dat als je zelfs even weg zou kijken, je de rode draad wel eens kwijt zou raken. Het verhaal is aangrijpend en wordt verweven met mooie zang.
Na de pauze is het tijd voor 'Uw Koninkrijk kwame' en is het Tante Es -de alter ego van Jorgen- die op sublieme wijze samen met CC (Izaline), meneer Laagland (Kees) wijst hun krom denken. Aan alle drie landen wordt een spiegel voorgehouden, maar komen er ook voorbeelden voorbij van hoe mooi wij met elkaar kunnen samenwerken. Mooi is ook dat dit gedeelte minder zwaar is en doorspekt is van humor. De muziek is herkenbaar, wanneer Lieve Hugo, Max Woiski en Ronald Snijders voorbijkomen. Overigens is dit deel geschreven in verband met 200 jaar koninkrijk van Nederland.
En daarmee krijgt deze theatrale tweeluik gelijk balans. De staande ovatie aan het eind geeft aan dat het stuk ook van de rest van het publiek goedkeuring krijgt.
Vrijdag en zaterdag zijn uitverkocht. Wilt u dit nog zien, dan kan het nog zondagmiddag. Zoals een populaire Nederlandse presentator zou zeggen -maar dan met een verbuiging- Gaat Dat Zien!
Ps: helaas geen foto's, want die mochten niet worden gemaakt. Dat zorgt ervoor dat het stuk op je netvlies geprent blijft. Gaat Dat Zien!
De locatie is de talk of the talk: het Jacana Nature Resort.
De setting is zeer eenvoudig: podium met een groot scherm waarop er foto's worden geprojecteerd.
De muziek is apart: strijkers, gitaar en percussie.
De artiesten zijn divers: Jorgen Raymann (Suriname), Izaline Callister (Curacao) en Kees Scholten (Nederland)
De boodschap: die is diep en confronterend!
In 'Geen liefde zonder vrijheid' komt het verhaal voorbij dat een beeld geeft over de plantages op Curacao. De verhalen kennen wij allemaal, maar zoals het dit keer wordt neergezet, houdt je aandacht stevig vast. Zodanig dat als je zelfs even weg zou kijken, je de rode draad wel eens kwijt zou raken. Het verhaal is aangrijpend en wordt verweven met mooie zang.
Na de pauze is het tijd voor 'Uw Koninkrijk kwame' en is het Tante Es -de alter ego van Jorgen- die op sublieme wijze samen met CC (Izaline), meneer Laagland (Kees) wijst hun krom denken. Aan alle drie landen wordt een spiegel voorgehouden, maar komen er ook voorbeelden voorbij van hoe mooi wij met elkaar kunnen samenwerken. Mooi is ook dat dit gedeelte minder zwaar is en doorspekt is van humor. De muziek is herkenbaar, wanneer Lieve Hugo, Max Woiski en Ronald Snijders voorbijkomen. Overigens is dit deel geschreven in verband met 200 jaar koninkrijk van Nederland.
En daarmee krijgt deze theatrale tweeluik gelijk balans. De staande ovatie aan het eind geeft aan dat het stuk ook van de rest van het publiek goedkeuring krijgt.
Vrijdag en zaterdag zijn uitverkocht. Wilt u dit nog zien, dan kan het nog zondagmiddag. Zoals een populaire Nederlandse presentator zou zeggen -maar dan met een verbuiging- Gaat Dat Zien!
Ps: helaas geen foto's, want die mochten niet worden gemaakt. Dat zorgt ervoor dat het stuk op je netvlies geprent blijft. Gaat Dat Zien!
Comments
Post a Comment