The adventures of Roseternal

Een paar maanden geleden werd mijn aandacht gevestigd op een post van fluitist Ronald Snijders. Hij was in Nederland in een verzorgingstehuis op bezoek geweest bij een Surinaamse muzikant, die naar mijn bescheiden mening haast in de vergetelheid is geraakt. Zijn naam ken ik maar al te goed, maar dan meer van het aankondigen van zijn muziek: Carlo Jones en de Surinam Kaseko Troubadours. Een ander moment zie ik een filmpje van trompettist Setish Bindraban voorbijkomen. Op een feest eveneens in Nederland, maakt hij nog een keer samen muziek met Setish en andere muzikanten. Het is een van de laatste keren dat hij musiceert, want als saxofonist kan hij dat helaas niet meer zo goed. De post van Ronald laat ons weten dat zijn gezondheid het niet meer zo toelaat, maar dat een bezoek van collega muzikanten hem weer behoorlijk opvrolijkt. Wanneer ik vandaag -maandag 10 oktober- de post van gitarist Robby Alberga voorbij zie komen, dat Carlo Jones het tijdige met het eeuwige hee

And there I was. As secretary of the Suriname Chefs Association, we had a hand in contacting chefs and restaurants to participate in the Gout de France or Good France on March 21th. The day that it's all about the French cuisine. The lunch...all in one plate. Yes, I had French food before, well if you want to call it food. A baguette with garlic butter and maybe a thing or two more. Things I don't even remember while writing this. But I can tell I will remember French food after today Monday, March 21, 2016. And now with ambiance. Even important for the experience. Of the 3 restaurants, I visited two. I started with the lunch in Hotel Torarica. It was on the Pool deck, which meant that coming in the buffet was staring you in the eyes with a whole lot of color. Yellow (potatoes), green (salad), purple ( Ratatouille ), brown (beef), creme (chicken) and another dark brown for the fish. And of course bread with garlic butter and a glass of wine. It was magnifique . I

Ik ben nog ontzettend moe, maar als ik terugdenk aan een fantastische dag als gisteren, dan verdwijnt de vermoeidheid als sneeuw voor de zon. Onze eerste bewoners die dank uitbrachten aan de schepper. Bij de opening van de 6e editie van het Suriname Heritage Festival zondag op het voorplein van het Commissariaat te Nieuw Amsterdam, Commewijne stroomden vanaf zeven uur 's morgens letterlijk honderden mensen af en aan tot negen uur in de avond. En waarom: er was namelijk een waar spektakel gaande en je ontmoette er van alles en iedereen. Dancers van de Indonesische ambassade De zeer flexibele dansers met een warme uitstraling van de Braziliaanse ambassade De ochtend begon met optredens van onze eerste bewoners, de Inheemsen, en wat hadden ze een leuk klein meisje van ongeveer 3 jaar bij zich. Ik zat naar haar te kijken en dacht "wat goed dat ze al zo vroeg in haar leven kennis maakt met haar cultuur. Dat zal ervoor zorgen dat zij ermee door zal gaan en hopel

Sherida Mormon, de motor achter het Suriname Heritage Festival, is enthousiast. Maar om eerlijk te zijn, dat is ze al zes jaren. En dat enthousiasme weet ze al zes jaren over te brengen op anderen. En daar ben ik een van. Vanaf mijn eerste bezoek zo'n vijf jaar geleden ben ik niet meer weg te slaan op het festival. Dat zal ook wel komen door mijn grote liefde voor geschiedenis en dus de nalatenschap van onze voorouders. Want precies daar draait het om bij het SHF. Het koesteren van onze geschiedenis, zodanig dat de maand maart het 3e toerisme seizoen van Suriname wordt. De partners van het Suriname Heritage Festival tijdens de persconferentie op 4 maart.  Komende zondag 6 maart is de officiële start van het festival. Dit jaar niet in Fort Nieuw Amsterdam, maar op het terrein van het districtscommissariaat. En als de festiviteiten al om zeven uur 's morgens beginnen en pas om negen uur 's avonds eindigen, weet je dat er een waslijst aan activiteiten zijn. Zangvogel